Dünyamızda süregelen acı artık düştüğü yerden ibaret kalmıyor. Hepimizde derinde bir hüzün ve keder var. Bazımızda öfke. Acı kilometreleri aşıyor, şehirleri, ülkeleri.. aşabiliyor. İnsan bir, insanlık bütün...

Eğer acı böyle bir yolculuk yapabiliyorsa sevgi, şefkat, merhamet de yapabilir, hem de fazlasıyla.. Burada belki de büyük adım atma çabasından  ziyade küçücük adımlara ihtiyaç var. Küçücük ama net. Evreni, dünyayı kurtarma sevdamızdan belki de ilk kez uzak kalmaya ihtiyacımız var.

Ben'den başlamak lazım, bireyden..Belki ben geride bıraktığım , kırdığım bir insana belki bir telefon açıp, belki ziyaret edip,  gönlünü alarak başlayabilirim. Sevgiyi, şefkati en küçük çemberimden başlatabilirim. Bunu herkesin yapmaya başladığı zamanki bütünselliği düşünebiliyor musunuz? 

Dalga dalga nasıl yayılacağını. Bunu bir kampanyaya dönüştürmeden, abartmadan, büyütmeden ancak gerçekten hayata geçirerek başlayalım. Artık şu domino sistemini başlatalım. Büyük, kocaman emellerden uzak, sadecik, küçücük ama net ve kararlı

.
Kimi kırmış olabileceksem ...sadece tek bir kişiyi...daha fazla değil. Lütfen ama lütfen deneyelim.. en yakından başlayıp.

Sadece halini hatrını sorup... şunu söyleyelim..

- Ben senden razıyım, şu an bunu söylerken kendimi çok ama çok iyi hissediyorum. Senden hiç bir beklentim, talebim, isteğim yok... sadece yürekten dileğim; benim bu hissettiğimi senin de bir başkasına söylerken  hissedebilmen...

​

- Ben senden razıyım...

​

Dt. Turgay Köyağasıoğlu