Tam 17 sene önce bugün.. 5 Mayıs 2000. Beni malülen emekliliğe kadar götürecek olan omurga rahatsızlığımdan dolayı evde yatıyorum. Hareketim çok kısıtlı, ağrım için morfin grubundan ilaçlara başlanmış. Günlerden Hıdrellez ama ben ne günün farkındayım ne yarının. Sadece acımla ve çaresizlik hissimle başbaşayım. Korkuyorum, bir daha hiç ayağa kalkamayacağım diye.
Evin salonunda yatıyorum. Kızım ve oğlum (ikizler) balkonda duran süs bitkimizin yapraklarına Hıdrellez dedeleri için dilek kağıdı asmışlar. Farkında bile değilim. Kuvvetli bir rüzgarla balkondan içeri sürüklenen dilek kağıtları yatağımın dibine gelince farkettim. 
Kızımın ve oğlumun dileği, her ikisi de aynı şeyi yazmış:

- Hıdrellez Dede, nooolur babam iyileşsin !

9 yaşındaki çocuklar ne bisiklet, ne bilgisayar istiyorlardı kendileri için Hıdrellez Dede’lerinden. O an donakaldım. Ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilemedim. Ayağa kalkmam gerekiyordu, yürüyebilmem, çalışabilmem...ama nasıl ? Çocuklarımın bisiklet isteyebilecekleri bir varoluşa geçmem gerekiyordu... ama nasıl ? Bilmiyordum. Hala da bilmiyorum. Ama tek bildiğim istedim, gerçekten istedim. Nasıl olacağını şekillendirmeden, etiketlemeden istedim. Yöntem belirlemeden istedim. Hem de tüm kalbimle, hücrelerimle... hissederek, duyarak. Benim küçük aklımdan çok ama çok daha büyüğü bir zekanın bunu en hayırlı şekilde 
gerçekleştirebileceğine belki de ilk kez bu kadar sahici inanarak

Kapılar açıldı ardından günlerle, haftalarla, aylarla...yollar çıktı karşıma başta çok ürktüğüm. Altı ay sonra koltuk değneklerini bırakmıştım. Araba kullanıyordum, gözümde dolan yaşlarla çocuklara bilgisayar siparişi veriyordum, hamdolsun diyerek. Ben şanslı kullardanım. Çocuklarımın tek bir cümlesi, Hıdrellez Dede’nin (!) teveccühü ile Rabbım mektubumu kabul etmişti. 
Üzerinden 17 sene geçti. Bu hikayeyi birkaç yerde anlatmışlığım vardır ama hiç yazmamıştım şimdiye kadar. Bugün yazmalıyım diye düşündüm. Mesaj vermek gibi bir hadsizlik için değil, sadece paylaşmak istedim.

Hıdrellez...

Benim için bir milattır. Temennim; Sizin için de güzel yüreklerinizden geçen niyetlerin hayata geçmesi için milat olsun.

Hamdolsun..

​

Dt. Turgay Köyağasıoğlu